စစ္ဘုရင္

 မြန္ဂိုအင္ပါယာဘုရင္.ဂ်င္ဂ်စ္ခန္.
ပုဂံလက္နက္ႏိုင္ငံေတာ္အေႀကာင္းကိုစာျပန္ဖတ္ေနရင္း၊မြန္ဂိုတာတာလူမ်ိဳးတို႕ျမန္မာႏိုင္ပုဂံႏိုင္ငံေတာ္ကို
ခ်ီတက္ပံုကိုဖတ္မိရင္း။မြန္ဂိုအင္ပါယာအရွင္ဂ်င္ဂ်စ္ခန္႕အေႀကာင္းကိုရွာေဖြကာျပန္လည္တင္ျပလိုက္ပါသည္။
မြန္ဂိုေတြဟာျမင္းစီးျပီးအာရွတခြင္၊အေနာက္ဥေရာပထိတိုက္ခိုက္သိမ္းယူခဲ့ပါတယ္။အကယ္၍မ်ားမြန္ဂိုဘုရင္
ဂ်င္ဂ်စ္ခန္ဟာအသက္၁၀၀ေလာက္ေနရမယ္ဆိုရင္တစ္ကမၻာလံုးမ်ားသိမ္းမလားမသိ။ဘာပဲေျပာေျပာ၊ဒီလို
လက္ရံုးရည္၊ႏွလံုးရည္နဲ႕ျပည့္စံုတဲ့ဂ်င္ဂ်စ္ခန္႕လိုစစ္ဘုရင္အေႀကာင္းကိုႏိုင္ငံေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကအမွတ္တရ
သီခ်င္းမ်ား၊ရုပ္ရွင္မ်ားရိုက္ျပီးမွတ္တမ္းတင္ႀကပါသည္။ထို႕ေႀကာင့္ကၽြန္ေတာ္သည္လည္းဂ်င္ဂ်စ္ခန္အေႀကာင္း
ကိုျပန္လည္တင္ျပလိုက္ပါသည္၊
ဂ်င္ဂ်စ္ခန္သည္ မြန္ဂို
လူမ်ိဳးတို႔၏ ၁၁ ရာစုမွ ၁၂ ရာစုအၾကား မြန္ဂိုးလီးယား
ျမက္ခင္းျပင္ မ်ားတြင္ ေရြ႕လ်ား သြားလာလ်က္ ရွိၾကေသာ မြန္ဂို မ်ိဳးႏြယ္စု၀င္ လူမ်ိဳးမ်ားကို
စုစည္း စည္းရံုး၍ အာရွတိုက္ႏွင့္ ဥေရာပတိုက္ တခြင္လံုးကို ႀကီးမားေသာ က်ဴးေက်ာ္စစ္မ်ား ဆင္ႏႊဲႏုိင္ခဲ့သည့္
စစ္ဘုရင္ျဖစ္သည္။
မြန္ဂို လူမ်ိဳးမ်ား၏ ဓေလ့စရုိက္ အရ တေနရာတြင္ အေျခခ်မေနပဲ ေနရာ အႏွံ႔ ေျပာင္းေရႊ႕
ေနထုိင္ေလ့ ရွိေသာေၾကာင့္ သိမ္းပုိက္ အႏုိင္ရေသာ နယ္ေျမမ်ားကို ေရရွည္ ထိမ္းခ်ဳပ္ ထားျခင္း
မရွိခဲ့ေသာ္လည္း မြန္ဂို ၾသဇာ ေညာင္းခဲ့ေသာ နယ္ေျမမ်ားအား သမုိင္းႏွင့္ ကိုက္ကာ တြက္ခ်က္မႈအရ
ဧကရာဇ္ ဂ်င္ဂစ္ခန္ႏွင့္ သူ၏ မြန္ဂို လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ကမာၻ႕ သမုိင္း တစ္ေလွ်ာက္လံုးတြင္ ေျမျပင္
တစ္ဆက္တည္း ရွိသည့္ အႀကီးမားဆံုး နယ္ေျမႀကီးကို အုပ္စိုးႏုိင္ခဲ့ေပသည္ဟု အသိအမွတ္ ျပဳခဲ့ၾကေပသည္။
မြန္ဂိုကို ျမန္မာ့ သမိုင္းတြင္ "ေမာင္းဂြတ္" ဟုလည္းေကာင္း၊ "တာတာ" ဟုလည္းေကာင္း ေရးသားေလ့  ရွိသည္။
      ဂ်င္ဂ်စ္ခန္ ေမြးဖြားျခင္း
ဂ်င္ဂစ္ခန္သည္ ၁၁၆၂ ခုႏွစ္ ခန္႔တြင္ ဘာခန္ ခလာဒန္ ေတာင္၊ အိုႏြန္ ႏွင့္ ခါလန္ ျမစ္နားမွ ယေန႔
မြန္ဂိုးလီးယား
ႏုိင္ငံ၏ ၿမိဳ႕ေတာ္ အူလန္း ဘာထာႏွင့္
အနည္းမွ်ငယ္သာ ကြာေ၀းေသာ ဒယ္လီဂန္ ဗူလဒြတ္အရပ္တြင္ ေမြးဖြားခဲ့သည္။ ေမြးဖြားစတြင္
ရရွိခဲ့ေသာ ဂ်င္ဂစ္ခန္၏ အမည္ရင္းမွာ သံလုပ္သား ဟု အဓိပၸါယ္ရေသာ တီမူးဂ်င္
ဟူ၍ျဖစ္သည္။ ထိုအမည္မွာ သူ ေမြးဖြားခါနီးတြင္ သူ႔ဖခင္ တုိက္ခိုက္ အႏုိင္ရခဲ့ေသာ တာတာ
လူမ်ိဳးစုေခါင္းေဆာင္၏ အမည္ကို ယူျခင္း ျဖစ္သည္။
ရက္စုခိုင္
ဟု အမည္တြင္ေသာ သူ၏ ဖခင္မွာ မြန္ဂိုမ်ိဳးႏြယ္ ကိုင္ယက္ခ္
မ်ိဳးႏြယ္စု၏ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ကာ မိခင္မွာ အိုလ္ခြန္းနတ္
မ်ိဳးႏြယ္စုတြင္ ေမြးဖြားခဲ့ကာ ဟိုလန္ ဟု အမည္ရသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ဂ်င္ဂစ္ခန္မွာမူ ထံုးတမ္း
အစဥ္အလာအရ ကိုင္ယက္ခ္ မ်ိဳးႏြယ္စုမွာပင္ ႀကီးျပင္းခဲ့သည္။
      ေမြးခ်င္းမ်ား
တီမူးဂ်င္တြင္ ညီအစ္ကိုမ်ား ျဖစ္ေသာ ခါစာ၊ ခါဂ်န္း၊ တီမ်ဴးႏွင့္ ညီမ တန္မ်ဴလန္ ဟူ၍ အျခား
ေမြးခ်င္း ေလးေယာက္ႏွင့္ အျခား မိေထြးမ်ားမွ ေမြးေသာ ညီအစ္ကိုမ်ား ျဖစ္ေသာ ဘက္ခ္ထာ ႏွင့္
ဘယ္လ္ဂူတိုင္ တုိ႔လည္း ရွိသည္။
      ငယ္ဘ၀
အျခား ေရြ႕လ်ား ေနထိုင္ၾကေသာ မြန္ဂိုးလီးယားမွ အျခား မ်ိဳးႏြယ္စုေလးမ်ား ကဲ့သို႔ပင္
တီမူးဂ်င္၏ ငယ္ဘ၀သည္လည္း ခက္ခဲမႈမ်ား ေတြ႔ၾကံဳခဲ့ရသည္။ တီမူးဂ်င္ ကိုးႏွစ္သား အရြယ္တြင္ ႀကိဳတင္
ေစ့စပ္ထားမႈ အရ သူ၏ အနာဂတ္တြင္ လက္ထပ္ရမည္ ျဖစ္ေသာ ဘုတ္အူဂ်င္၏ အြန္ဂီရတ္ မ်ိဳးႏြယ္စု ဆီသို႔
သူ႔ဖခင္၏ အမိန္႔ျဖင့္ ပို႔ေဆာင္ျခင္း ခံရသည္။ သူသည္ လက္ထပ္ႏုိင္သည့္ အရြယ္ ျဖစ္ေသာ ၁၂ ႏွစ္သား
အရြယ္အထိ ထိုလူမ်ိဳးစုမွ ဒိုင္စီခ်န္ထံတြင္ ေနာက္လုိက္ တစ္ဦး အျဖစ္ လုိက္ပါခဲ့ရသည္။
တီမူးဂ်င္ အိမ္ျပန္ခြင့္ရသည့္ အခ်ိန္တြင္မွ သူ၏ ဖခင္မွာ နယ္ေျမခ်င္း ဆက္စပ္၍ မၾကာခဏ
စစ္ျဖစ္ပြားေလ့ရွိေသာ တာတာ တို႔ႏွင့္ ထမင္းစားပြဲတြင္ အဆိပ္ခတ္ခံရ၍ ေသဆံုးသြားခဲ့ေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္
တီမူးဂ်င္သည္ လူမ်ိဳးစု ေခါင္းေဆာင္ "ခန္" တစ္ဦးအျဖစ္ ေၾကျငာရန္ ျပန္လာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ သူ၏
လူမ်ိဳးစုက အသက္ ငယ္ရြယ္လွေသာ တီမူးဂ်င္ အုပ္ခ်ဳပ္မည္ကို လက္မခံခဲ့ၾကပဲ သူ၏ တစ္မိသားစုလံုးကို အကာအကြယ္
မေပးေတာ့ပဲ စြန္႔ခြာထားပစ္ ခဲ့ၾကသည္။
ေနာက္ထပ္ ႏွစ္အေတာ္ၾကာအထိ တီမူးဂ်င္ႏွင့္ သူ၏ မိသားစုမွာ အေလ့က် သီးေသာ အသီးအႏွံမ်ားကို
ခူးဆြတ္စားျခင္း၊ တီမူးဂ်င္တို႔ ညီအစ္ကို တစ္ခုက အမဲလုိက္ႏိုင္ေသာ အေကာင္ ငယ္ေလးမ်ားကိုသာ
စားသံုးျခင္းႏွင့္ ဆင္းရဲစြာ ရုန္းကန္ေနထိုင္ ခဲ့ၾကရသည္။ အမဲလုိက္ပြဲ တစ္ခုတြင္မူ အသက္ ၁၃ႏွစ္
ရွိၿပီျဖစ္ေသာ တီမူးဂ်င္က သူ၏ အေဖတူ အေမကြဲ ညီအစ္ကို ဘက္ခ္ထာ ကို အမဲကို ေ၀ငွေသာအခါ
စကားမ်ားၾကရင္း သတ္လုိက္ မိေလသည္။ ထိုျဖစ္ရပ္ေၾကာင့္ သူသည္ သူတို႔ မိသားစု၏ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။
      တီမူးဂ်င္၏ လြတ္ေျမာက္ျခင္း
၁၁၈၂ တြင္မူ သူ႔ဖခင္ မကြယ္လြန္ခင္က မဟာမိတ္မ်ား ျဖစ္ခဲ့ေသာ တရီခ်ဳိင္ရစ္ လူမ်ိဳးစုမွ တိုက္ခိုက္ျခင္း
ခံရကာ အက်ဥ္းသား အျဖစ္ ဖမ္းဆီးျခင္း ခံရသည္။ သို႔ေသာ္ တီမူးဂ်င္ကို သနားစိတ္ ၀င္ခဲ့ေသာ (ေနာင္အခါ
ဂ်င္ဂစ္ခန္၏ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တစ္ဦး ျဖစ္လာခဲ့ေသာ) ေခ်းလ္ေလာင္၏ ဖခင္က တီမူးဂ်င္ လြတ္ေျမာက္ေစေအာင္
ကူညီခဲ့ေလသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ (ေနာင္အခါ ဂ်င္ဂစ္ခန္၏ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား ျဖစ္လာၾကမည့္) ဂ်ယ္လ္မီ ႏွင့္
ေဘာ္ရ္ခ်ဴ တို႔လည္း လာေရာက္ ပူးေပါင္းသည္။ ထို တရီခ်ိဳင္ရစ္ လူမ်ိဳးစု လက္ထဲမွ လြတ္ေျမာက္သြားသည့္
အခ်ိန္မွ စတင္၍ တီမူးဂ်င္သည္ သူ၏ အေစာဆံုး က်ဴးေက်ာ္စစ္မ်ားအတြက္ လိုအပ္သည့္ လူအင္အားကို သူ၏
ညီအကိုမ်ားကို ဗဟိုျပဳ၍ စုေဆာင္းေလေတာ့သည္။
      အေမ၏ သင္ၾကားမႈ
ထိုအခ်ိန္တြင္ မြန္ဂို လူမ်ိဳးစုမ်ားမွာ တခါတရံ ႀကိဳတင္ ေစ့စပ္သည့္ လက္ထပ္ ပြဲမ်ားေၾကာင့္ ခဏတာ
မဟာမိတ္ ျဖစ္သည္မ်ားမွ လြဲ၍ ဘယ္ေသာအခါမွ စုစုစည္းစည္း မရွိၾကေပ။ တီမူးဂ်င္သည္ မြန္ဂိုးလီးယား၏
ႏုိင္ငံေရးဥတုကို ေလ့လာရင္း၊ လူမ်ိဳးစုမ်ားၾကား စစ္ပြဲမ်ား၊ လူမ်ိဳးစုခ်င္း ခိုး၀ွက္ ဓါးျပ
တိုက္ခိုက္မႈမ်ား၊ မသမာမႈမ်ားႏွင့္ အဆက္မျပတ္ အျပန္အလွန္ ျဖစ္ပြားေနၾကေသာ လက္စားေခ်မႈမ်ားအၾကားတြင္ ႀကီးျပင္းလာရသည္။
ထိုကဲ့သို႔ ျဖစ္ခ်င္တိုင္း ျဖစ္ေနၾကေသာ မြန္ဂိုးလီးယား
ျမက္ခင္း လြင္ျပင္ ေဒသႀကီးမွာ ေတာင္ပုိင္းမွ တရုတ္
မင္းဆက္မ်ား၏ ၾသဇာ လႊမ္းမိုး၍ ၀င္ေရာက္ စြက္ဖက္ရန္ ႀကိဳးစားေနမႈ မ်ားလည္း ရွိေနသည္။
တီမူးဂ်င္၏ အေမ ဟိုလန္က မြန္ဂိုးလီးယား
ႏိုင္ငံေရး အေျခအေနမ်ားႏွင့္ စပ္လ်င္း၍ မ်ားစြာ သင္ၾကား ေပးခဲ့ရာ အဓိအားျဖင့္ မဟာမိတ္
ဖြဲ႕ျခင္း၏ အေရးပါမႈကို နားလည္ေအာင္ သင္ၾကားေပးခဲ့သည္။
    မိသားစုဘ၀
တီမူးဂ်န္သည္ သူ၏ ဖခင္ ေစ့စပ္ စီစဥ္ခဲ့ေသာ အိမ္ေထာင္ဖက္ ျဖစ္သည့္ အြန္ဂူရတ္ မ်ိဳးႏြယ္စုမွ ဘုတ္အူဂ်င္ကို
အသက္ ၁၆ႏွစ္ခန္႔တြင္ လူမ်ိဳးစုျခင္း မဟာမိတ္ ျပဳရန္အလို႔ငွာ လက္ထပ္ခဲ့သည္။ ဘုတ္အူဂ်င္ႏွင့္ ဂ်ိဳခ်ီ
(၁၁၈၅ - ၁၂၂၆)၊ ခ်ဂတိုင္ (၁၁၈၇ - ၁၂၄၁)၊ အိုဂ်ီဒုိင္ (၁၁၈၉ - ၁၂၁၄)ႏွင့္ တိုလူအီ (၁၁၉၀ -
၁၂၃၂) ဟူ၍ သားေလးဦး ထြန္းကားခဲ့သည္။ ဂ်င္ဂစ္ခန္သည္ အျခား ဇနီးမ်ားႏွင့္လည္း သားသမီးမ်ား
ရရွိခဲ့ေသာ္လည္း သူ၏ သိမ္းပိုက္ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားကို ခြဲေ၀ရာတြင္ ထည့္သြင္း စဥ္းစားျခင္း မရွိခဲ့ေပ။
သမီးမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ မွတ္တမ္းမွတ္ရာ မ်ားမွာမူ လံုး၀ မရွိေခ်။
လက္ထပ္ၿပီး မၾကာမီတြင္ ဘုတ္အူဂ်င္အား မားကစ္ လူမ်ိဳးစုမွ ဖမ္းဆီးသြားၾကရာ တီမူးဂ်န္က သူ၏
မိတ္ေဆြ၊ (ေနာင္အခါ ၿပိဳင္ဖက္မ်ား ျဖစ္လာၾကေသာ) ဂ်မူကာ ႏွင့္ သူ၏ သက္ေတာ္ေစာင့္ ကာရစ္
မ်ိဳးႏြယ္စုမွ အြန္ခန္ႏွင့္ ပူးေပါင္းကာ သြားေရာက္ ကယ္ဆယ္ခဲ့ေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ကိုးလမွ် ၾကာေသာ္
သား ဂ်ိဳခ်ီကို ေမြးဖြားခဲ့ေလသည္။ တီမူးဂ်န္သည္ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ဦး အေနႏွင့္ ဇနီး တစ္ဦးထက္ပို
လက္ခံရေသာ ထံုးတမ္း အစဥ္အလာကို လုိက္နာခဲ့ေသာ္လည္း ဘုတ္အူဂ်င္ သည္သာ သူ၏ တစ္ဦးတည္းေသာ ဧကရီ ျဖစ္ခဲ့ေလသည္
    ဂ်င္ဂ်စ္ခန္ႏွင့္ ဘာသာေရး
ဂ်င္ဂစ္ခန္သည္ အျခား အာရွ အလယ္ပိုင္း မြန္ဂို
လူမ်ိဳးစုမ်ား ကဲ့သို႔ပင္ ရွာမန္
အယူအဆႏွင့္ တန္ဂရီ
အယူအဆကို လိုက္နာသည္။ သို႔ေသာ္ သူသည္ ဘာသာေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ အလြန္ အျမင္က်ယ္ေသာသူ ျဖစ္ကာ အျခား
ဘာသာမ်ားမွ အေတြးအေခၚႏွင့္ အယူအဆမ်ားကို ေလ့လာရန္ အလြန္ စိတ္ပါ၀င္စားမႈ ရွိခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္သူသည္ ခရစ္ယာန္သာသနာျပဳမ်ား၊မူဆလင္
ကုန္သည္မ်ားႏွင့္ တာအိုဘုန္းႀကီးမ်ားကို လက္ခံေတြ႔ဆံု၍ ေဆြးေႏြးမႈမ်ား ျပဳခဲ့သည္။
    မဟာမိတ္မ်ားကို စည္းရံုးျခင္း
အလယ္အေရွ ကုန္းျပင္ျမင့္သည္ တီမူးဂ်န္ ငယ္စဥ္ ကာလ ၁၂၀၀ ခုႏွစ္ေလာက္တြင္ လူမ်ိဳးစုမ်ား၊
မဟာမိတ္အဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ မ်ားစြာ အစိတ္စိတ္ ကြဲ၍ တည္ရွိခဲ့သည္။ ထို လူမ်ိဳးစုမ်ား၊ မဟာမိတ္ အစုမ်ား
အထဲတြင္ ႏိုင္မန္း
မားကစ္ယူဂါ့တာတာမြန္ဂိုႏွင့္ကာရစ္
တို႔မွာ အခ်င္းခ်င္း မသင့္မျမတ္ ျဖစ္ေလ့ရွိၾကၿပီး လူမ်ိဳးစု အခ်င္းခ်င္း ဓါးျပတိုက္မႈမ်ား၊
အျပန္အလွန္ ကလဲ့စား ေခ်မႈမ်ားႏွင့္ ဖံုးလႊမ္းေနခဲ့သည္။
ထိုစဥ္ သူ၏ မိသားစုေလး၏ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ေနေသာ တီမူးဂ်န္သည္ သူ႔ ဖခင္၏ ေသြးေသာက္ ညီအစ္ကို
ျဖစ္ခဲ့ေသာ ကာရစ္ လူမ်ိဳးစု၏ ေခါင္းေဆာင္ ေတာ့ဂ္ဟရူ အား မဟာမိတ္ျပဳရန္ ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။ ဘုတ္အူဂ်င္ကို
မားကစ္လူမ်ိဳးစုမွ ဖမ္းဆီး ေခၚေဆာင္သြားေသာ အခါတြင္ ထို ကာရစ္ လူမ်ိဳးစု၏ မဟာမိတ္မွ
အကူအညီေပးခဲ့သည္။ ကူညီရန္အတြက္ ေတာ့ဂ္ဟရူက သူ၏ ကာရစ္ လူမ်ိဳးစုမွ တိုက္ပြဲ၀င္ လူအင္အား ၂၀၀၀၀ ႏွင့္အတူ
သူ၏ ငယ္ဘ၀ သူငယ္ခ်င္း ဂ်မူကာ ကို ေစလႊတ္ခဲ့သည္။ ဂ်မူကာသည္ ေနာင္အခါတြင္ ဂ်ဒါရန္ လူမ်ိဳးစု၏
ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ တိုက္ပြဲမွာ ေအာင္ျမင္ခဲ့ၿပီး တီမူးဂ်န္၏ ဇနီးကို ကယ္တင္လုိက္ႏုိင္ကာ မားကစ္
လူမ်ိဳးစုကို တိုက္ခိုက္ အႏိုင္ယူလုိက္ ႏိုင္သည္။ ထိုတိုက္ပြဲ ေနာက္ပိုင္းတြင္ တီမူးဂ်န္ႏွင့္ ဂ်မူကာတို႔မွာ ေသြးေသာက္ညီအစ္ကိုမ်ား ျဖစ္လာၾကသည္။
မြန္ဂို လူမ်ိဳးစုမ်ား၏ မဟာမိတ္ အဖြဲ႔၏ ၁၂၀၀ ခုႏွစ္ခန္႔က အဓိက ရန္သူမ်ားမွာ အေနာက္အရပ္တြင္
ႏုိင္မန္း၊ ေျမာက္အရပ္တြင္ မားကစ္၊ ေတာင္အရပ္တြင္ တန္ဂပ္ႏွင့္ အေရွ႕အရပ္တြင္ ဂ်င္ ႏွင့္ တာတာ
လူမ်ိဳးစုမ်ား ျဖစ္သည္။ ၁၁၉၀တြင္ အၾကံေပးမ်ား၊ သူ၏ ေနာက္လုိက္မ်ားႏွင့္ တီမူးဂ်န္သည္ အေသးစား
မြန္ဂို လူမ်ိဳးစု မဟာမိတ္ အဖြဲ႔ေလးသာ ဖြဲ႔စည္းႏုိင္ခဲ့သည္။ သူ၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ကာလအတြင္း ရန္ဖက္
လူမ်ိဳးစုမ်ားကို တိုက္ခိုက္ခဲ့ရာတြင္ တီမူးဂ်န္သည္ မြန္ဂိုတို႔၏ ရိုးရာ ဓေလ့ထံုးတမ္းမ်ားကို အေတာ္အတန္
ခ်ိဳးဖ်က္ခဲ့ေလသည္။ သူသည္ သူ၏ ေခါင္းေဆာင္မႈကို မိသားစု တစ္စု၏ ေခါင္းေဆာင္ကို လိုက္နာမႈ ပံုစံထက္
သစၥာရွိမႈအေပၚ အေျခခံခဲ့သည္။ တီမူးဂ်န္သည္ သူ၏ အမိန္႔ႏွင့္ ဥပေဒကို တိတိက်က် လုိက္နာျခင္းျဖင့္ သူ၏
ေနာက္လုိက္ ျပည္သူမ်ားႏွင့္ စစ္သည္မ်ားကို ခ်မ္းသာ ၾကြယ္၀ေစရမည္ဟု ဆိုခဲ့သည္။ သူသည္ ေရွးအစဥ္အလာ
လုပ္ထံုး လုပ္နည္းအရ ရန္သူကို တိုက္ခိုက္ ေအာင္ျမင္ပါက ရန္သူမ်ားကို ႏွင္ထုတ္၍ ပစၥည္းမ်ားကို သိမ္းယူျခင္းကို
မလုပ္ပဲ ရန္သူ၏ လူမ်ိဳးစုကို သူ၏ လက္ေအာက္သို႔ သြင္းကာ သူ၏ လူမ်ိဳးစုဟု သတ္မွတ္လိုက္သည္။ အခ်ိဳ႕
တိုက္ပြဲမ်ားမွ ရရွိေသာ မိဘမဲ့ ကေလးမ်ားကို သူ၏ မိခင္က ေမြးစားကာ မိသားစု၀င္ အျဖစ္
သတ္မွတ္သည္မ်ားလည္း ရွိခဲ့သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ စစ္ရႈံး၍ သိမ္းသြင္းခံရသူမ်ား ၾကားတြင္လည္း ေလးစားမႈကို
ရရွိလာၿပီး ေအာင္ျမင္ေသာ တိုက္ပြဲ တစ္ပြဲစီ တိုင္းတြင္ တီမူးဂ်င္ႏွင့္ သူ၏ မြန္ဂို မဟာမိတ္အဖြဲ႔မွာလည္း
ပိုပုိ၍ အင္အား ႀကီးမားလာ ေလေတာ့သည္။
ေတာ့ဂ္ဟရူ၏သား စန္ဂမ္မွာမူ တီမူးဂ်န္၏ ေအာင္ျမင္မႈအေပၚ မနာလို၀န္တိုမႈ ႀကီးမားလာသည္။ ထို႔ေနာက္
သူသည္ သူ၏ ဖခင္ႏွင့္ ေပါင္းကာ တီမူးဂ်န္ကို လုပ္ၾကံရန္ ၾကံစည္ခဲ့ေလသည္။ ေတာ့ဂ္ဟရူမွာ တီမူးဂ်န္ႏွင့္
ပူးေပါင္း၍ တိုက္ခိုက္လ်က္ ရွိေသာ္လည္း သူ႔သားဖက္မွာ ပါကာ လက္တြဲ တိုက္ခိုက္ရန္ ျငင္းဆန္လုိက္ေလေတာ့သည္။
ေတာ့ဂ္ဟရူတို႔၏ မေလးစားမႈမ်ားသည္ သူ႔သမီးႏွင့္ တီမူးဂ်န္၏ အႀကီးဆံုးသား ဂ်ိဳခ်ီတို႔ လက္ထပ္ရန္
စီစဥ္ထားသည္ကိုပင္ ဖ်က္သိမ္းသည္အထိ ျပဳမူလာသည္။ ထို ေစ့စပ္ထားသည္ကို ဖ်က္သိမ္းျခင္းသည္ မြန္ဂို
ယဥ္ေက်းမႈကိုပါ မေလးစားသကဲ့သို႔ ျဖစ္ေပၚသည္။ အဆိုပါ ျဖစ္ရပ္ေၾကာင့္ ကြဲထြက္ေနသည့္ ေတာ့ဂ္ဟရူႏွင့္
တီမူးဂ်န္တို႔ အုပ္စုၾကားတြင္ စစ္ပြဲဆီသို႔ ဦးတည္လာေတာ့သည္။ ေတာ့ဂ္ဟရူသည္ တီမူးဂ်န္အား အစကတည္းက
ဆန္႔က်င္ေနၿပီး ျဖစ္ေသာ ဂ်မူကာႏွင့္ ပူးေပါင္းသည္။ သို႔ေသာ္ ေတာ့ဂ္ဟရူႏွင့္ ဂ်မူကာတို႔ ၾကားတြင္
ပဋိပကၡ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေနာက္ဆံုးတြင္ တီမူးဂ်န္သာ အႏိုင္ရလိုက္သည္။ ဂ်မူကာမွာမူ တုိက္ပြဲအတြင္းမွ
ထြက္ေျပး လြတ္ေျမာက္သြားသည္။ ထို တုိက္ပြဲ၏ ရလာဒ္အေနျဖင့္ ကာရိတ္ လူမ်ိဳးစုမွာ လံုး၀
ပ်က္သုဥ္းျခင္းသို႔ေရာက္ရွိခဲ့သည္။